Pojam ezoterija usvojen je u duhovnoj zajednici u filozofskom smislu, koristi se za opisivanje prakse ili osobe koja naizgled duboko poznaje svemir i sve njegove aspekte i aktivno radi na povezivanju s tim stvarima.
Prvo ću iznijeti kratko objašnjenje samih pojmova, dati povijesni prikaz tih "učenja i praksi", te njihovu prisutnost i utjecaj u današnjemu društvu, kao i odnos nas, kršćana, prema njima.
It appears like you have been misusing this feature by likely much too fast. You’ve been quickly blocked from utilizing it.
On se isprepliće i poistovjećuje s magijom, a na te magijske radnje nadovezuje se ezoterizam i zajedno čine cjelinu čiji teze su bliže filozofiji nego religiji.
Drevni učenjaci i filozofi su ezoteriju učili samo mali broj odabranih učenika, to je bilo here nešto što je skriveno i tajno, namijenjeno uskom krugu ljudi.
Ezoterija (grč. ezotheo „unutarnji“) skup je učenja i znanja koja se bave proučavanjem zakonitosti vidljivih i nevidljivih svjetova. Taj pojam označava i tajni oblik religijskih učenja i stradanja.
Како спротивен поим се смета „егзотеријата“ која пак е знаење добро познато и достапно на јавноста.
1. Ezoterično-okultna religioznost (EOR) u arhaičnim narodima i velikim nekršćanskim religijama svijeta. Počinje mitskim tumačenjima i magijskim ritualima u dvama tipovima tajnih inicijacija mladića solarnim i lunarnim nadahnućima kod totemističkih lovaca ratnika i matrijarhatskih biljogojaca, koji se onda međusobno spajaju u primitivna tajna društva sastavljena jedino od muškaraca.
Ovde se pre svega radi o ličnom iskustvu pojedinca koji ponovo uspostavlja zaboravljenu vezu sa samim sobom i nalazi svoj veliki izvor radosti, duboki mir i istinsko duhovno bogatstvo.
O'sis, ezoterija ili "ezoterija" shvaćena je kao vrsta znanja koja naglašava dublje razumijevanje božanskog aspekta postojanja i njegovog odnosa s ljudskim postojanjem.
Najprije izneseš tvrdnju da ako se obreže djete da se oštečuje to i to i sada kao ono nisi ti povjerovao a tvrdio si.....
Na početku, koncentracija je na odabranom idealu jer mi možemo da razmišljamo samo o jednoj stvari u isto vreme. Kada subjekat i objekat postanu jedno, javlja se transcendentalna svesnost i to je prvi stepen prosvetljenja.
Napor se sastoji u prolaženju kroz proces raznovrsnih Professionalčišćenja, saznavanja Istine i otklanjanja mnogobrojnih velova iluzije i predrasuda koje stoje između nas i našeg Istinskog Bića, našeg Sopstva.
Naš uobičajeni, svakodnevni način spoznavanja stvarnosti je uvek putem nekog procesa. Tu su fizički procesi opažanja - čula vida, sluha, mirisa, dodira i ukusa - kao i mentalni procesi mišljenja ili intuitivni i osećajni, emotivni procesi. Tu smo uvek mi onaj koji opaža, i ono što se opaža, uz bilo koji od gore pomenutih načina opažanja. Čak i sebe indirektno doživljavamo kroz neki proces: osećamo se, posmatramo se, mislimo o sebi... U našim životima uvek je prisutna neka vrsta samoopažanja. Dobar način da se u nekoliko reči definiše prosvetljenje jeste reći da je to direktno iskustvo istine. Čarls Berner je takođe koristio definiciju da je prosvetljenje svesno stanje direktnog znanja samog sebe onakvog kakav uistinu jesi.